“To the average person, if you have to be at a funeral, you would rather be in the casket, than doing the eulogy.“. De quote van Jerry Seinfeld is misschien wel de beroemdste uitspraak over de angst voor het spreken voor publiek. Veel mensen vinden het moeilijk om op een begrafenis of crematie te spreken. Dat is niet zo gek. Veel mensen zijn het niet gewend om in het middelpunt van de aandacht te staan, en vinden dat zeker op een emotionele dag dan extra spannend.

Je hoort soms mensen zeggen dat ze ervoor vrezen “hun emotie niet in bedwang te kunnen houden“. Als je er goed over nadenkt, is dat eigenlijk een beetje een rare uitspraak. Waarom zou je je emoties tijdens het houden van een speech in bedwang willen houden? Het onderdrukken van emoties is sowieso niet erg gezond en niemand kijkt graag naar een emotieloze speech. Het is dan ook beter om emoties gewoon toe te laten bij het spreken voor publiek.

Deze week zagen we een prachtig voorbeeld van een speech waarin de lach en de traan samenkwamen. Een geëmotioneerde Michael Jordan hield een indrukwekkende speech op de herdenkingsbijeenkomst voor de omgekomen Kobe Bryant. De twee basketballegendes waren goede vrienden, en Jordan was dan ook in tranen tijdens het houden van zijn speech. Dat zagen we niet voor het eerst. Toen Jordan werd opgenomen in de Basketball Hall of Fame liet hij zijn tranen ook de vrije loop. Een foto daarvan ging de hele wereld over en de “crying Jordan”-meme was geboren.